Ariana Grande

Reviews loading...

Τριήμερο revisit σε Yours Truly, My Everything, Dangerous Woman και (bonus revisit) στο sweetener


Οπότε κάποια σχόλια:


Yours Truly
Ωραίο debut και ακούγεται και ωραία σήμερα. Εννοώ ευχάριστα. Συμβαίνει το εξής: ενώ σε όλα τα κομμάτια βρήκα κάτι ενδιαφέρον -και σε κάποια παραπάνω από ένα στοιχείο-, σχεδόν κανένα κομμάτι δεν με τρέλανε στο σύνολό του. Παραμένει όμως ένα πολύ καλό debut. Σίγουρα σου τραβάει την προσοχή το πολύ ωραίο intro (Honeymoon Avenue) και το θεωρώ τέλειο ζέσταμα για τον ακροατή που σκοπεύει ν' ακούσει το album σε ροή. Το υπόλοιπο album έχει αρκετά rnb στοιχεία εκτός από pop, οπότε με κράτησε αρκετά κοντά. Ξεχώρισα το Piano – δηλαδή παρέμεινε το αγαπημένο μου από το debut. Όπως και το Daydreamin' που ακολουθεί. Ειδική μνεία στο Almost Is Never Enough και στις τέλειες αρμονίες του.

Στα θετικά:
-Τα album tracks είναι όλα ωραία και ακούγονται φουλ ευχάριστα. Σχεδόν τα προτιμώ από τα singles στο συγκεκριμένο album.
-Η παραγωγή. Φαίνεται ότι έπεσε δουλειά από το debut κιόλας (και όπως ξέρουμε θα συνεχιστεί αυτό και παρακάτω)
-To πρώτο και το τελευταίο κομμάτι. Είναι τα σωστά tracks στις κατάλληλες θέσεις για να σε προϊδεάσουν και να σου αφήσουν, αντίστοιχα, με έξυπνο τρόπο τη γεύση που πρέπει.

Στα αρνητικά:
-(όχι ακριβώς αρνητικό) Θεωρώ πως μετά την ακρόαση δεν έχει memorable tracks.
-Οι στίχοι νομίζω πως δεν με αφορούν καθόλου πλέον
-Τα collabs.
-Αν και η Ariana είναι φουλ προικισμένη φωνητικά, υπερτερεί ο θαυμασμός της φωνής της όταν την ακούς, παρά το -πως να το πω;- το να αφεθείς και να σε ταξιδέψει. Βέβαια μιλάμε για ένα κορίτσι σε αρκετά νεαρή ηλικία που παρέδωσε αυτό το υλικό, οπότε και αυτό δεν είναι ακριβώς αρνητικό – το βάζω όμως εδώ έχοντας ακούσει το σύνολο της δισκογραφίας της. Θεωρώ πως ακόμα ψάχνει τον δρόμο της. Κάπως δεν ανησυχώ, θεωρώ πως θα τον βρει.

[είχα ακούσει και την Tenth Anniversary Edition όταν είχε βγει]


My Everything
Άλλος αέρας εδώ. Παραμένει pop αλλά μοιάζει σαν να έκανε replace τα rnb στοιχεία με dance στοιχεία – λογικό μιας και βρισκόμαστε στο 2014. Το album ξεκινάει με ωραίο 3-track run (Intro, Problem, One Last Time). Όλα εύηχα και, πάλι, νομίζω αποτελούν την σωστή επιλογή για τον ακροατή που σκοπεύει να ακούσει το album. Βασικά επειδή όλο το album το βρήκα αρκετά ωραίο Γενικότερα πιστεύω πως τα όλα τα singles εκπροσωπούν τέλεια το album.. Κρατάω -εκτός από τα singles- τα: Why Try, Be My Baby, Just A Little Bit Of Your Heart, Hands On Me και You Don't Know Me. Δηλαδή αρκετά κομμάτια.

Στα θετικά:
-Να ένα παράδειγμα εκείνης της εποχής που η παραγωγή του δεν είναι dated και ακούγεται ευχάριστα και σήμερα.

Στα αρνητικά:
-Δεν είναι τόσο του στυλ μου το album, αν και το άκουσα με μεγάλη ευκολία.
-Πάλι οι στίχοι με κρατάνε κάπως μακριά. Αλλά δεν με πειράζει, βαϊμπάρω με την μουσική και την παραγωγή.
-Μοναδικό skip: Break Your Heart Right Back


Dangerous Woman
Απ' ότι έχω καταλάβει αυτό θεωρείται και το καλύτερο από την “πρώτη περίοδο” της Ariana. Ίσως και να συμφωνώ, αν και σε στιγμές κοντράρεται άνετα από το My Everything. Εδώ βρήκα το πρώτο κομμάτι της που πέρα από φωνητικό flex, μπορώ να πω ότι λίγο συνδέθηκα. Αναφέρομαι στο Moonlight. Είναι φανερό ότι όσο μεγαλώνει και ωριμάζει στέκεται περισσότερο στην φωνητική προσέγγιση που πρέπει σε κάθε κομμάτι παρά σε φωνητικά ακροβατικά (το αναφέρω γιατί μοιάζει να κινδυνεύει συχνά πολύ απ' αυτό). Το Dangerous Woman (track) ίσως είναι και το ωραιότερο κομμάτι της πρώτης περιόδου. Μελωδία, φωνή, παραγωγή – πεθαίνω με τις κιθάρες του κομματιού. Νομίζω έχει καλό match και κρατάει ένα επίπεδο αν και φουλ ραδιοφωνικό. Στα ίδια επίπεδα κινείται και το Into You. Τώρα που έχω μια απόσταση από το κομμάτι -εννοώ δεν παίζει παντού- κάπως το εκτιμώ περισσότερο. Δεν αξίζει να αναφέρω ποια κομμάτια κρατάω. Όλο το album αξίζει ακρόαση.

Στα θετικά:
-Όλα σχεδόν θετικά τα βρήκα.
-Hidden gem: Leave Me Lonely

Στα αρνητικά: Άσχετο αλλά: δεν μ' αρέσει καθόλου το εξώφυλλο. Και γενικότερα τα aesthetics της “πρώτης περιόδου”.

Για το sweetener δεν θα γράψω κάτι παραπάνω. Έχω ήδη πει ότι το θεωρώ το καλύτερό της album. Το άκουσα όμως γιατί ήθελα να αναφέρω πως αν και κάποιοι χωρίζουν την “pop Ariana” από την πιο “rnb Ariana”, εμένα το sweetener τελικά μου φαίνεται ως λογική συνέχεια του Dangerous Woman και μάλιστα ως μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Γι αυτό και τόση ώρα βάζω την “πρώτη περίοδο” σε εισαγωγικά.

Αν και η Ariana εμφανίστηκε την περίοδο που έκανα break από την mainstream μουσική, πάντοτε το κομμάτια της έφταναν στα αυτιά μου (μπηχτή για Τούλα χαχαχα) αλλά ποτέ δεν είπα “ωπ! Τι έχουμε εδώ;” και να τρέξω σπίτι να την ψάξω. Αλλά μικρή σημασία έχει αυτό.

Κλείνοντας, να πω ότι ακούγοντας ξανά τα τρία πρώτα albums και στην ηλικία και τη φάση που βρίσκομαι τώρα, εξακολουθώ να πιστεύω πως η Ariana ακόμα τον ψάχνει τον δρόμο της. Δηλαδή η μουσική της “κληρονομιά” (όχι τα νούμερά της) δεν χτίζει ακόμα κάποιο ιδιαίτερο legacy. Βέβαια όλοι οι οιωνοί είναι πολύ θετικοί και θα πόνταρα ότι στα 40+ της ίσως και να μεσουρανεί. Για την ώρα θα πω ότι σίγουρα δεν τρελαίνομαι αλλά την παρακολουθώ με ενδιαφέρον.

Filippos έγραψε:
Το μόνο μου παράπονο είναι ότι δεν έχει αποκτήσει ακόμη κάποια χαρακτηριστική μπαλάντα και το θεωρώ ανήκουστο για μια vocalist του επιπέδου της. Πρέπει να προωθήσει κι αυτήν την πλευρά της περισσότερο.

Το καταλαβαίνω αυτό. Άλλωστε έχω το ίδιο πρόβλημα κι εγώ με την Bey.

Σε κάποια φάση θα ξαναπεράσω από tun και positions (αν και τα έχω ήδη κάπως καθαρά στο μυαλό μου) και θα είμαι φουλ έτοιμος για το AG7.

Αν θέλεις μπορείς να βάλεις και τικ δίπλα στο όνομα μου στη λίστα με τις εκκρεμότητες για Αριάνα. Ολοκλήρωσα το τασκ