Η αναζήτηση βρήκε 2 εγγραφές

Vandicted : The Critics

Steliosg έγραψε:
Steliosg's review (revisit)

Well well well. Πόσο καιρό είχα να το ακούσω ολόκληρο. Θυμάμαι πόσο με είχε συντροφεύσει επί εποχές πρώτης και δεύτερης καραντίνας το 2020. 
Ένα ξεκάθαρα pop album με 70s/80s επιρροές παντρεύοντας dance, disco και synth pop όλα μαζί. 

Τίτλος "Μελλοντική Νοσταλγία" - πολύ έξυπνος και συνάμα πλήρως αντιπροσωπευτικός του άλμπουμ. Όντως σου βγάζει αυτό ακριβώς μόλις το ακούς καθ'όλη την διάρκεια του. 

Το title track είναι φοβερό album opener. Ένας πιο experimental ήχος για Lipa που όμως δίνει το transition από το προηγούμενο album της σε αυτό. Στιχουργικά επίσης αρκετά καλό.

Το lead single aka Don't Start Now πέραν το ότι ήταν μουσική πρόταση και το θεωρώ -μαζί με το Blinding Lights- το signature επαναφοράς της disco μουσικής στο σήμερα, παραμένει η καλύτερη επιλογή πρώτου single την τελευταία πενταετία τουλάχιστον. Εξαιρετικό σε όλα του. Production wise απλά insane. Απίστευτο ότι παρά το τόσο λιώσιμο που του έριξα ακόμα θέλω να το λιώνω. Εύγε.

Physical το καλύτερο female pop song -μαζί με Midnight Sky- των 20s so far. Σπάνια βγαίνουν τέτοια τραγούδια σήμερα. Έχει αίγλη παλιάς pop. 

Break My Heart - το quarantine anthem. Πολύ ωραίο στιχουργικά και ως προς την παραγωγή. "I should've stayed at home". Iconic.

Levitating... τυφώνας. Από όταν είχε βγει ο δίσκος θυμάμαι το είχαμε όλοι ξεχωρίσει (φανς και μη). Ευτυχώς βγήκε ως single και έσκισε. Το μεγαλύτερο χιτ της -to date- και ένα από τα μεγαλύτερα χιτ της δεκαετίας που διανύουμε. Θεωρώ πως το συγκεκριμένο track είναι ο ορισμός του τι ήθελε να πετύχει η Lipa. Εδώ είναι ξεκάθαρη η "Μελλοντική Νοσταλγία". Φοβερό.

Love Again - εξαιρετικό και αυτό, κυρίως για το sample. Υποδειγματική η χρήση του.

Hallucinate πολύ fun, Pretty Please ωραίο vibe, Good In Bed & Boys Will Be Boys επίσης αξιοπρεπέστατα τραγούδια. Δεν τα σκιπάρω ποτέ. 

Το χειρότερο του δίσκου για μένα, ενώ μου αρέσει, είναι το Cool. Απλά δεν με τρελαίνει μουσικά ιδιαίτερα. Μέχρι και αυτό όμως το ακούω ευχάριστα.

Ένα από τα καλύτερα του δίσκου και πολύ underrated είναι το Fever. ΤΕΛΕΙΟ. Φοβερό πάντρεμα με την Angele και το ότι το μισό είναι με αγγλικό στίχο και το υπόλοιπο με γαλλικό. Μπράβο.

Γενικότερα να πω ένα μεγάλο μπράβο και για την επιλογή των singles, τα πολύ δυνατά κλιπς τους και την προώθηση που θύμισε παλιές μεγάλες pop eras. (1989, Teenage Dream, TFM κλπ)

Ένα big step στην καριέρα της Lipa όπου απέδειξε ότι αξίζει. Η ιδέα ήταν δική της και την ανέπτυξε με τον καλύτερο τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό.

Τέλος να πω ότι για μένα είναι το καλύτερο mainstream album του 2020. Δεν το κοντράρει κάποιο άλλο. Ούτε το folklore. Άξιζε περισσότερο το AOTY για πολλούς λόγους.

Το re-issue του το ρίχνει αρκετά. Ωραία tracks τα περισσότερα αλλά χαλάνε το cohesiveness του. Ίσως και να μην χρειαζόταν αλλά εντάξει ήθελαν να τραβήξουν και άλλο την era.

Overall : 8/10 (για την Standard Edition)

Steliosg έγραψε:
Steliosg's review

Για πάμε. Το πρώτο ολόκληρο άλμπουμ που άκουσα από Britney. Πολύ ωραίο introduction θα έλεγα στην δισκογραφία της. Είναι ένα electro-pop, dance-pop album με synthesizers που βασίζεται πολύ στην παραγωγή του για μένα. Φαίνεται όπως είπατε ότι ξέφυγε από την teen pop persona της και προσπάθησε να ωριμάσει καλλιτεχνικά. 

Ενδιαφέρον ότι με τόσα λίγα χρόνια καριέρας πήρε την Madonna ως ft σε τραγούδι και μάλιστα στο lead single. Αυτό δείχνει πολλά. 
Το lead MATM μου το είχε βάλει ο Λεωνίδας στο Listen the song challenge πριν λίγο καιρό και θυμάμαι δεν είχα ξετρελαθεί. Με ένα re-listen μου φαίνεται πιο ωραίο από όσο το θυμόμουν. Βέβαια και πάλι θα περίμενα κάτι πιο δυνατό από μια τέτοια συνεργασία. Ακούγεται ευχάριστα παρόλα αυτά.

Boom Boom πολύ ωραίο και μου αρέσουν και οι featured artists. Ωραίο αποτέλεσμα. Θα το ξανά ακούσω σίγουρα στο μέλλον.

Showdown, Breath On Me & Early Morning decent songs. Το Breath On Me ξεχωρίζω περισσότερο από τα 3. Τα 2 τελευταία από την τριάδα είναι πιο "αισθησιακά" και μου αρέσει έως ένα βαθμό. Και ερμηνευτικά εκεί που η Britney ψιθυρίζει σε κάποια φάση είναι ωραίο το αποτέλεσμα. Σε τέτοια τραγούδια της πάει η baby voice που προσπαθούσαν να προωθήσουν όπως έχετε πει.

Toxic smash hit, εννοείται το ήξερα. Άντεξε στο χρόνο και πλέον από την πρώτη νότα το αναγνωρίζουν και οι πέτρες θεωρώ.

Outrageous επίσης a bop. Μου άρεσε πάρα πολύ. Το ίδιο ισχύει για το The Hook Up.

Το Shadow από τα streams φαίνεται underappreciated αλλά εμένα μου άρεσε. Ίσως επειδή ταυτίστηκα κάπως με το στιχουργικό περιεχόμενo του. 

Καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ το Everytime. Δεν το ήξερα και τα έπαθα όλα. Φοβερό τραγούδι και μάλιστα δεν περίμενα ότι θα με είχε ξετρελάνει μια μπαλάντα από Britney. Σίγουρα θα γίνει αγαπημένο.

Το ρεμίξ του ντουέτου με Μαντόνα αχρείαστο κατ'εμέ.

Συνοψίζοντας, κρατάω στα liked μου τα Me Against The Music, Boom Boom, Toxic, Outrageous, The Hook Up, Shadow & Everytime. Πολύ καλά για πρώτο άλμπουμ νομίζω. Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι άκουσα κάτι και είπα ΟΥΑΟΥ, εκτός από το Everytime. Μακάρι στα επόμενα άλμπουμς να βρω περισσότερα που να με πορώσουν. 

Overall : 7/10

Steliosg έγραψε:
Steliosg's review

Well well well. Θα είμαι αντικειμενικός όπως πάντα. Ξεκινάω λίγο απειλητικά χαχα. Όχι εντάξει. Κοιτάξτε fellow Britney fans μου... δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα με μια πρώτη ακρόαση στον βαθμό που παρουσιάζεται το άλμπουμ ως pop bible. 

Είναι ένα dance/electro pop album με heavy bass, synthesizers κλπ. Μεγάλο συν αυτό γιατί είναι πολύ κοντά στα γούστα μου production wise.Και όντως στην παραγωγή είναι κλάσεις ανώτερο από το ITZ. 

Παρόλα αυτά πέρα από κάποια highlights στο σύνολό του δεν μπορώ να πω ότι ΌΛΑ ή έστω τα περισσότερα tracks μου προκάλεσαν κάποιο τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για να πορωθώ.

Προσωπικά με μια πρώτη ακρόαση προτιμώ το In The Zone. Το βρίσκω πιο ενδιαφέρον συνολικά (μελωδία, lyrics & παραγωγή).

Ας μιλήσω λίγο για τα tracks τώρα:
Οκ το Gimme More είναι αξεπέραστη κομματάρα. Δεν θα ξανά υπάρξει τέτοιο pop song. Insane production, φοβερή ερμηνεία και απλά iconic. "It's Britney bitch".

Τώρα, έχουμε το Piece Of Me που μου αρέσει αρκετά κυρίως λόγω του vocoder μέσα στο τρακ. Πολύ ωραίο.

Radar επίσης ωραίο και μπαίνει στα liked μου, όπως επίσης και το Get Naked (I Got A Plan) που για μένα είναι και η μεγαλύτερη πρόταση του άλμπουμ.

Κατά τα άλλα, λυπάμαι αν σας απογοητεύω, αλλά δεν μου έμεινε κάποιο άλλο ιδιαίτερα. 
Μου άρεσαν όλα σε γενικές γραμμές -εκτός από το Toy Soldier που δεν μου άρεσε- αλλά δεν βρήκα κάποια πρόταση πέραν όσων ήδη ανέφερα παραπάνω(για τα δικά μου γούστα πάντα).

Συνοψίζοντας κρατάω τα Gimme More, Piece Of Me, Radar, Get Naked (I Got A Plan) & Everybody.

Σίγουρα δεν είναι κακό άλμπουμ αλλά τον όρο pop bible τον θεωρώ υπερβολή. Μάλλον για να είμαι πιο σωστός δεν τον καταλαβαίνω. Μπορεί να μην έχω κατανοήσει ακόμα το υλικό, τι να πω. Θα προσπαθήσω να το επισκεφτώ ξανά στο μέλλον και να το ξανά δω αναλυτικά.

Overall : 6.5/10

Steliosg έγραψε:
Λοιπόν... Steliosg revisited AG5.

Οκ παραδέχομαι ότι ήμουν αρκετά σκληρός με το συγκεκριμένο άλμπουμ, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι η Ari είναι για κανονική pop τύπου Into You. 
Βέβαια και πάλι δεν καταλαβαίνω το hype και σίγουρα δεν θεωρώ ότι είναι το καλύτερό της. 
Αναλυτικότερα, έχει ενδιαφέρουσες παραγωγές και vocal delivery αλλά στο σύνολό του κάτι λείπει - δεν έχω προσδιορίσει ακόμα το τι. Ίσως το νιώθω κάπως φλατ για τα γούστα μου.
Τα singles ρίχνουν την ποιότητά του - τύπου Witness (KP). 

imagine, needy, NASA δεν μου προκάλεσαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να είμαι ειλικρινής αλλά είναι decent songs.
Το δυνατό track run του άλμπουμ για μένα είναι το bloodline - fake smile - bad idea, bloodline ειδικά πολύ ωραίο (production wise).
make up & in my head αδιάφορα.
ghostin ωραίο στιχουργικά.

Τώρα όσον αφορά τα 3 τελευταία τραγούδια που είναι και τα official singles του άλμπουμ...
7 rings: παραγωγάρα και μουσικάρα αλλά στίχοι meh - μου αρέσει μόνο όταν ΔΕΝ το παίρνω στα σοβαρά και το βλέπω ως φαν σονγκ να vibαρω μόνο.
thank u, next : fully catchy αλλά δεν... μου χτυπάει πολύ άσχημα. Με ενοχλεί και η ερμηνεία της στο pre-chorus και στο chorus. #Nofromme
buwygib : πολύ πιασάρικο και αυτό αλλά είναι στα ίδια περίπου με το ομότιτλο του άλμπουμ. Επειδή κάνω σοβαρό review ΔΕΝ θα σχολιάσω το νόημα του τραγουδιού γιατί... αφήστε καλύτερα (θα φανώ κακός)

Στα liked songs μου πρόσθεσα την καλή τριάδα που ανέφερα και το 7 rings. 
Η βαθμολογία μου έχει ως εξής:
Songwriting - 6/10
Production Wise - 7.5/10
Vocal Delivery - 7/10

Overall : 6.75/10 

Steliosg έγραψε:
Steliosg's review (revisit)

Το πρώτο άλμπουμ της Άρι που έχει ουσιαστική r&b μέσα. Το βλέπω ως την αρχή της άτυπης τριλογίας (Sweetener - TUN - Positions) και το καλύτερο εξ'αυτών. 
Προσπάθησε για κάτι διαφορετικό και φαίνεται throughout the whole album. Περισσότερο production wise και συγκεκριμένα με τον Pharrel Williams. 
Σε αντίθεση με το TUN, εδώ βλέπω μια πιο καλή προσέγγιση στο songwriting και περισσότερες μουσικές προτάσεις. 

Φοβερό album cover, φοβερά εξώφυλλα των singles και εξαιρετικά κλιπς. 
Τα singles το κάνουν justify και δεν το αδικούν σε αντίθεση πάλι με το TUN όπου τα singles ρίχνουν την ποιότητά του.

Αναλυτικότερα, παρατηρώ μια τάση πειραματισμού στα tracks με βασικό collaborator τον Pharrel. Φαίνεται ότι είχαν όρεξη για καινούργια πράγματα και το αποτέλεσμα στα περισσότερα είναι παραπάνω από ικανοποιητικό.

Το the light is coming ας πούμε, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι με το οποίο -εγώ προσωπικά- έχω love/hate relationship. Το μισώ και το λατρεύω ταυτόχρονα. Weird αλλά αυτό σημαίνει ότι κάτι έκαναν καλά με τον πειραματισμό. Nicki slayed btw.

Πέραν του πειραματισμού υπάρχουν και τα κλασσικά δείγματα της τυπικής Ari όπως την ξέρουμε με Ilya και Max Martin. Οκ τα ξέρουμε όλοι, προσωπικά εγώ τα αγαπώ. 

Το lead εξαιρετική επιλογή, όπως επίσης και τα δύο singles που ακολούθησαν (God is a woman, breathin').
Φοβερό production σε όλα και αναδεικνύεται πλήρως η Ari και η μουσική της ταυτότητα. Επιμένω ότι σε τέτοια μονοπάτια πρέπει να κινείται περισσότερο.

Σε γενικότερο πλαίσιο σε όλα βρήκα ενδιαφέρον ακόμα και σε decent songs όπως το ντουέτο με τον Pharrel και το collab με την Missy Elliot.

Κρατάω σίγουρα τα : the light is coming, God is a woman, sweetener, breathin, no tears left to cry & everytime.

Overall : 7/10

Steliosg έγραψε:
Steliosg's review (revisit)

Η άτυπη συνέχεια των predecessors του Sweetener & thank u, next. 

Διάβασα στο Wikipedia ότι η Grande ήθελε να δώσει περισσότερο βάση στα vocals του άλμπουμ. Φαίνεται. Αλλά μέχρι και σε αυτό το κομμάτι έχω ενστάσεις. Ας το αναλύσω περαιτέρω αφού πρώτα πω ότι production & songwriting wise είναι επιεικώς αδιάφορο. Έχει βέβαια featured artists που σου προκαλούν το ενδιαφέρον για το τι θα ακούσεις.

Αρχικά να πω ότι δεν βρίσκω καμία απολύτως μουσική πρόταση στο σύνολό του. Εξαιρείται το collaboration με τον The Weeknd που μουσικά είναι κάπως διαφορετικό για Ariana. Όμως σαν κομμάτι, δυστυχώς, δεν έχει replay value και δεν σου μένει.

Το άλμπουμ έχει υπερβολικά πολλά tracks και μάλιστα μικρά σε length, έλλειψη - για να μην πω εξάλειψη- των bridges και είναι άοσμα. Πολύ άοσμα. 
Στόχευαν ξεκάθαρα στο streaming success. Μεγάλο μειονέκτημα γιατί η ποιότητα έπεσε ή μάλλον κατακρεουργήθηκε. 

Τα κομμάτια είναι σαν rejects από τα δύο προηγούμενα άλμπουμς. Η θεματική τους είναι αδιάφορη (υπερβολικά sex songs και προχειρογραμμένα ρομαντικοποιημένα tracks - καμία σχέση με Partition από Beyonce πχ).
Και δεν φτάνει αυτό αλλά πολλά εξ'αυτών με μια πρώτη ακρόαση μοιάζουν μεταξύ τους και δεν ξεχωρίζεις ποιο είναι ποιο.

Για το collaboration με Doja θα πω κρίμα γιατί ενώ μου αρέσει το ότι συνεργάστηκαν, το τραγούδι από την άλλη είναι αδιάφορο και repetitive.

Ας μιλήσω λίγο για τα singles τώρα.

Positions - lead single. Οκ ένα αντικειμενικά ωραίο τραγούδι αλλά ως προς το νόημα του δεν μου αρέσει. Βασικά όχι η θεματολογία του αλλά ο τρόπος παρουσίασης της θεματολογίας του. 
Production wise είναι ίσως το πιο καλοδουλεμένο στον δίσκο και είναι highlight. 

34+35 - 2nd single. Κρίμα. 
(Remixed Version - Τραγωδία)

pov - 3rd single. Το καλύτερο στιχουργικά για μένα μαζί με το safety net & το off the table αλλά ως προς την μελωδία δεν με ξετρέλανε. Αξιοπρεπέστατο κομμάτι βέβαια.

Η deluxe edition αχρείαστη.

Κρατάω μόνο το title track & το safety net. 

Overall : 3/10

Steliosg έγραψε:
Steliosg's review (revisit)

Το τρίτο προσωπικό άλμπουμ της και μάλλον το τελευταίο της που είναι πιο κοντά στα δικά μου ακούσματα. Ξεκάθαρα ένα mainstream pop album που φαίνεται ότι είναι αρκετά και έντονα επηρεασμένο από τις τάσεις της εποχής δημιουργίας του (2014-2016). 

Το δυνατό του σημείο είναι η παραγωγή και το vocal ability της Ariana που ευτυχώς είναι εμφανές - τόσο όσο. Έχει ίσως την καλύτερη παραγωγή από κάθε άλλο άλμπουμ της to date.

Αναλυτικότερα, παρατηρούμε throughout the whole album ότι το κύριο theme του είναι η αγάπη και ότι σχετίζεται με αυτή. Οκ τίποτα ιδιαίτερο στιχουργικά αλλά καλογραμμένο, χωρίς να υπάρχει προχειρότητα όπως για παράδειγμα στο Positions.

Το lead single του aka Dangerous Woman έχει από τις καλύτερες παραγωγές του άλμπουμ και είναι σίγουρα standout. Εξαιρετικά vocals επίσης.

Το δεύτερο single aka Into You είναι, για μένα, το καλύτερο τραγούδι της καριέρας της. Για αυτό γεννήθηκε η Ariana και για τίποτα λιγότερο. Powerful vocals, δυνατός ρυθμός και μια παραγωγή η οποία συγκαταλέγεται στις καλύτερες παραγωγές που έχω ακούσει ever. 

Το τρίτο single με την queen of rap (peaches spilled wbk) είναι λίγο guilty pleasure αλλά αντικειμενικά ένα δυνατό ποπ τραγούδι. Τέλειο πάντρεμα και των δύο αοιδών και μάλιστα η Nicki θεωρώ το απογείωσε. Lovely peaches is proud.

Το Everyday με τον Future δεν μου αρέσει προσωπικά αλλά είναι καλό - δουλεμένο τρακ. 

Βασικά, το άλμπουμ δεν έχει κακά τρακς. Όλα είναι τουλάχιστον decent. Πολύ ωραίο album opener επίσης, διάβασα ότι προορίζονταν για τον τίτλο του άλμπουμ αλλά εν τέλη άλλαξε στον υπάρχον. 

Highlight του δίσκου για μένα νομίζω είναι το Greedy και το Thinking Bout You.

Συνοψίζοντας, είναι σίγουρα ένα καλό pop album -χωρίς κάποια μουσική πρόταση μεν- αλλά στέκεται αξιοπρεπώς για τον σκοπό του. ΔΕΝ θεωρώ, ωστόσο, ότι είναι το καλύτερό της. Έχει κάποια από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας της αλλά μέχρι εκεί.

Από όσα έχω ακούσει μέχρι στιγμής το Sweetener παραμένει her best body of work.

Overall: 6.85/10

Steliosg έγραψε:
Steliosg's review (revisit)

Το τελευταίο της άλμπουμ μέχρι στιγμής. Μακάρι να μην είναι γενικά το τελευταίο της. Είναι ξεκάθαρα διαφορετικό από τα προηγούμενα και νιώθω ότι στόχευσε περισσότερο στην μουσική βιομηχανία και τα charts της Αμερικής. Δεν το λέω για κακό, ούτε για καλό. Απλά σαν παρατήρηση.

Έχει πολλά είδη μέσα και δεν το βαριέσαι. Βέβαια εντοπίζω και εδώ πως η Rihanna δεν είναι τόσο album artist. Και δεν αναφέρομαι στα sales (460, not thousand btw) αλλά στο συνολικό body of work.

Τα singles είναι όλα ένα και ένα και ήταν σωστότατες επιλογές εκτός από το Kiss It Better που προσωπικά δεν με τρελαίνει σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Αγαπημένο single το Love On The Brain. Άξιζε κλιπ.

Αγαπημένο album track είναι το Woo. Κάτι εντελώς διαφορετικό για Rihanna και το απέδωσε στο 100%. Instant 5/5 από μένα. Travis Scott served too (backing vocals).

Οι μπαλάντες του άλμπουμ δεν με εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα.

Γενικά βρίσκω πολλά fillers και δεν το ακούω πρώτη φορά κιόλας. Εντάξει απλά δεν είναι τόσο το δυνατό της σημείο τα άλμπουμς ξανά λέω.

Πάντως πρέπει να ναι από τα καλύτερά της γενικά, αν και δεν έχω πλήρης και ολοκληρωμένη γνώμη για τα υπόλοιπα. 

Κρατάω σίγουρα τα Desperado, Woo, Work, Love On The Brain, Needed Me & Sex With Me.

Overall : 6.75/10

Ariana Grande